Volgens de Noorse meteorologische dienst zal het vandaag een prachtige dag worden met het weercijfer 10! Daar gaan we dan ook vanuit en hebben het plan opgevat om een berg hier in de buurt te beklimmen. We gaan er op de fiets heen. Als we een eindje de berg op zijn, klinken er veel vrolijke kinderstemmen. Er gaat een heel groepje kleuters omhoog. Laarzen en veiligheidshesjes aan, goede kleding, de rugzakjes op en darren maar door de prut. Leerkrachten en /of begeleiders wachten op de kinderen die met veel plezier in die prut staan te stampen en er heerlijk uitkomen te zien. Wij lopen ze voorbij en genieten van het prachtige weer. De berg is niet moeilijk te beklimmen. Je moet gewoon een eind omhoog, eerst door die prut en later over turfgrond wat veel droger is. Op 470 meter is de eerste top.
Ook hier staat weer een brievenbus met een boek om je naam in te schrijven. We drinken een kop thee en gaan dan door naar de tweede top op 600 meter hoogte. Hier heb je een prachtig uitzicht over veel bergen en fjorden. We kunnen heel in de verte onze boot zien liggen. Even verderop graast er een kudde rendieren. Het is fantastisch om alles wat er groeit in herfstkleuren te zien. Er groeit pool wilg, dit zijn hele kleine takjes, die erg laag bij de grond staan en niet de hoogte in gaat. Eigenlijk “kruipt” het over de grond. Vandaar dat het ook wel kruipwilg wordt genoemd.
Na verloop van tijd dalen wij weer af en als wij weer bij de top op 470 meter komen zitten daar drie kleuters met hun begeleidsters lekker aan een boterham. We maken een praatje met hen. Ze komen van een Barnskole die onderaan de berg staat. Ik vraag hoe oud ze zijn, de jongste was vier jaar en de oudste zes. Eén van de kinderen fluistert de begeleidster in het oor of wij wel weten dat wij onze naam in het boek kunnen schrijven. Als wij vertellen dat we dat gedaan hebben steekt er eentje zijn duim op. Ondertussen komt er nog een groepje kinderen met begeleidsters omhoog. De kinderen die het aankonden zijn omhoog gegaan, de anderen zijn na verloop van tijd weer afgedaald. Als wij verder gaan roepen ze heel enthousiast: “Bay, bay” en steken hun duim op! Ik vind het prachtig dat die kleintjes omhoog zijn geklommen en loop even terug om te vragen of ik een paar foto’s mag maken. Zie hier het resultaat. Als ik dan nog een foto omhoog maak zie je de opgedroogde prut tot op de rug van sommige kinderen zitten. Is dit niet een heerlijke dag voor de kinderen geweest??!! Hadden wij in Nederland ook maar bergen. Ik heb er in ieder geval van genoten en denk er met plezier aan terug.
