woensdag 7 januari 2015

De Tirpitz

                                                   

                                         De Tirpitz.

In het noorden van Noorwegen is er tijdens de oorlog van 40/45 veel strijd geleverd.Ook bij het eiland Hakoy waar wij deze winter verblijven was dat het geval.



Halverwege de weg staat een bordje dat ons naar een monument leidt en even verderop zie je bij laag water de contouren van een werkplatform boven het water uitsteken. Wat is hier allemaal gebeurd?




Op deze plek werd de Tirpitz ( een zusterschip van de Bismarck) op 12 november 1944 door Britse Lancaster bommenwerpers tot zinken gebracht. Twee voltreffers en een derde "Tall Boy" bom heel dichtbij maakten dat het schip binnen 10 minuten kapseisde en zonk. Bij deze aanval verloren 971 van de 2608 bemanningsleden het leven.


De Tirpitz ( vernoemd naar Alfred von Tirpitz een belangrijk Duitse admiraal) werd in 1941 te water gelaten. Op de werf werd de boot al door Engelse bommenwerpers bestookt, wat alleen de bouw vertraagde, maar geen ernstige schade bracht. Het slagschip was 253 meter lang, 36 meter breed, stak 10 meter diep en woog 52600 ton.                                                                                                  Hitler stuurde de Tirpitz beladen met oorlogsmaterieel naar het Noorden van Noorwegen om via de Barentszee Moermansk en de Russische border in handen te krijgen.  Een belangrijk bolwerk vanwege de olie. Hij heeft er veel voor gedaan en er zijn veel mensen ingezet om dit doel te bereiken. Helaas waren ze niet tegen de zware omstandigheden opgewassen. Er zijn veel dorpjes in brand gestoken en de enigste keer dat de Tirpitz zijn belangrijkste afweergeschut toepaste was tijdens bombardementen op Spitsbergen,

Brandstof gebrek was een steeds terugkerend probleem en een grote handicap om acties te ondernemen. Om die reden probeerden ze konvooien te overvallen om maar aan brandstof te komen.

Toen het slagschip in september 1943 in een fjord bij Alta lag werd het door Britse mini onderzeeers flink beschadigd. Later werd de Tirpitz weer ontdekt terwijl ze afgemeerd lag langs rotsen van de Noorse kust, zodat het beschermd werd tegen aanvallen vanuit het ZW.                                           Voor de bemanningsleden was het eentonige periode. Ze hakten bomen om om het schip te camoufleren en ze waren verplicht om hun conditie op peil te houden.
In november 1944 dook het schip weer op in het fjord bij Hakoy, waar de Engelsen de Tirpitz dus bombardeerden om zich over te geven met de ondergang als gevolg. 
De sloop was een immense klus. Het duurde zeven jaar voor het schip in een gezamenlijke Duitse en Noorse berging in stukken was gesneden, Het plaatstaal werd gebruikt om de wegen te verharden.







 Op 12 november j.l was het 70 jaar geleden.                                                           Elk jaar worden er nog wat bloemen neergelegd en kaarsjes aangestoken.


In de omgeving liggen nog verschillende kratergaten die in stilte vertellen dat die Tall Boy bom zijn doel gemist had.


                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                         



In die tijd stond er een rood houten schuurtje.
Nu resteert alleen het geraamte en de geschiedenis hier nog.