Weer terug.

Op verzoek van verschillende mensen en vooral voor Hetty toch  nog het laatste stukje van onze terugtocht  naar Nederland.

Aan deze kade liggen we vijf dagen.

Ik ben gestopt met de zin dat we in Skudenes liggen en wachten tot we de oversteek naar Nederland kunnen maken. Aan kade waar we liggen gaat Wim eerst kijken wat er aan de hand is.Vlak voor de haven maakte de motor een vreemd geluid. De koppeling slibt. Om een lang verhaal kort te maken: de motor moet eruit om de keerkoppeling los te kunnen maken en te repareren. Het zal moeilijk worden om het hier te repareren en het zal veel tijd kosten ....  Oef da's niet niks.

Er hangt een mooie barometer in het dorp.

                                                                                                                                                            Veel vragen en afwegingen wat we zullen doen. Uiteindelijk valt de beslissing: we gaan zeilend terug naar Nederland en kunnen de motor onderweg niet gebruiken! Dat is best spannend allemaal.

Het weer op de Noordzee is nog slecht, vooral aan de zuidkust staat er veel wind. Pas woensdag zal het wat rustiger worden. Helaas is dan bijna alles tegen wind. Onze vrienden van de Vlieger liggen hier ook en we maken met z'n vieren elke dag een lange wandeling in de omgeving. 

We genieten van de natuur om ons heen. Het is al half augustus geweest en er lopen nog lammetjes van een paar dagen oud in de wei. 

Zonnedauw.

Vertrek Skudenes.

                                                                                                                                                                     
                                                                                                 

Er komen regelmatig mensen langs om even een praatje te maken. Van een buurtbewoner krijgen we een pot zelfgemaakte bessenjam. En dan is het al snel woensdag en vertrekken we. Om de zuidpunt van Noorwegen blijft er een stevige wind staan, maar we willen alle vier weg. 

Joep en Marie- Jose slepen ons tegen de middag naar open water. Als je hier de havenmond uit vaart kun je al snel het zeil zetten. Gelukkig is de wind gunstig en hebben we geen last van de ondieptes en rotsen aan stuurboord van ons. In het begin is het nog rustig, dus de start is prima. Later trekt de wind aan en we zien de Vlieger vrolijk dansen op de woelige golven.  Bij ons zal het niet veel anders zijn.                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                        
                          
Het is prettig dat de zon schijnt. 's Nachts moeten we uitwijken voor kabelleggers die vlakbij een boortoren bezig zijn. Al met al leggen we heel wat mijlen meer af nu de wind uit het zuiden komt en we regelmatig overstag moeten.

Het wordt een dag wat rustiger en de wind draait naar het oosten, dus we kunnen nu rechtstreeks koers zetten naar Vlieland. Bij de diepwaterroute is het erg druk met boten. De vrachtboten varen aan alle kanten om ons heen. Gelukkig kunnen we gewoon blijven zeilen en hoeven we niet uit te wijken. Twee ochtenden zien we de zon prachtig mooi opkomen.

In de scheepvaartroute vlakbij de eilanden is het rustig en kunnen we beide routes zonder problemen oversteken. Deze laatste nacht op zee waait het weer stevig.
 Als we dan op zondag tegen de middag het blokgebied van de Brandaris binnen zeilen roep ik de bemanning op en vraag of de reddingsboot ons bij de aanloop ton op kan pikken en ons de haven van Vlieland binnen kan slepen. Door de wind en de stroom die tegen is, zal het moeilijk worden om dit alleen op het zeil te doen.
De Brandaris zal de kustwacht waarschuwen en even daarna krijgen we een seintje dat ze straks klaar zullen staan. De laatste 10 mijl hebben we de wind in de rug en de golven zijn woelig zo dicht bij de kust.

Als we bijna bij de aanloop ton zijn, roepen we nogmaals de Brandaris op en we krijgen te horen dat de Graaf van Bylandt vertrekt en ons tegemoet komt. Al snel zien we ze aankomen en vanaf de Huibert Dijkstra, de rib die meegekomen is, komt een opstapper bij ons aan boord. Hij neemt poolshoogte of alles goed is en haalt samen met Wim het zeil naar beneden. Dan wordt de sleeplijn vastgemaakt en varen we richting de haven. We krijgen door de golfslag zo nu en dan nog een flinke plens water over ons heen.






Het is zondagmiddag, prachtig weer en een harde wind. Alle elementen voor een mooi plaatje. Zo stonden er mensen op het strand, die foto's maakten en ze ons later toestuurden.

Ook bij de havenmond staan veel mensen te kijken. De bemanningsleden van de reddingsboten leggen ons vlak voor het havenkantoor heel netjes aan de kade. We zetten, na 14 maanden weggeweest te zijn, weer voet op Nederlandse bodem! Gelukkig hebben we geen last van windstiltes gehad en konden we de hele overtocht blijven zeilen!

Al snel komen Joep en Marie-Jose aanlopen. Zij zijn anderhalf tot twee uurtjes eerder aangekomen.
                                                                                                                                                                   







  Er blijft de komende dagen zoveel wind staan dat we nog even op Vlieland blijven. 



Natuurlijk maken we dan lange wandelingen over het strand.




Ja en dan moeten we nog verder naar Den Oever natuurlijk.
In de Boontjes zal gekruist moeten worden, daarom komt zoon Bas over en zal samen met Wim
de boot naar het IJsselmeer zeilen. Ik zal op de kleinkinderen passen.
We ontmoeten elkaar even in Harlingen als ik aankom en hij zal vertrekken.

De havenmeester sleept ze de volgende dag de haven uit en alles gaat naar wens. In de Boontjes moeten ze 24 maal overstag en bij de sluis van Kornwederzand krijgen ze een sleep van een charterboot.

Op het IJsselmeer gaat het zeilen tot halverwege het meer prima. Daarna zakt, ook volgens de berichten, de wind helemaal in. De rubberboot wordt opgepompt en naast de boot gebonden. Zo maken ze drie knopen in de goede richting en komen in de avond in Den Oever aan.

De boot gaat al snel de kant op en nu ik dit schrijf is de keerkoppeling gemaakt en staat de motor weer op zijn plek.
We zijn druk bezig met de voorbereidingen voor de volgende reis die richting Groenland zal gaan. De bedoeling is dat we eind mei zullen vertrekken. Vanaf die tijd probeer ik het blog dan weer regelmatig te updaten.

Zuid Noorwegen.

We zijn nu echt aan het laatste stukje Noorwegen toegekomen. Stattlandet,  een lastig stukje kaap, is gerond. Er kan hier een gevaarlijke en zeer onrustige zee staan als het wat harder waait. Gelukkig was het goed weer toen wij er aan toe waren om die te ronden. Op een mooi eilandje ervoor, Sandoya,  zijn we een dag gebleven en heeft Wim  weer een kanjer van een vis gevangen. Eenmaal in de bijboot gaat zijn bek nog eens open en komt er opeens een klein visje tevoorschijn.

Tegen de avond komen onze vrienden Joep en Marie- Jose van de Vlieger ook naar dit eiland en zijn zij zo vriendelijk om ons te helpen de vis op te eten.

De volgende dag nog een gezamenlijke maaltijd met vis op het eilandje Silda net na Stattlandet en daarna gaan we ieder weer onze eigen weg. Wie weet komen we elkaar nog een keer tegen. Het is leuk en apart om elkaar in het buitenland te treffen.

We merken dat we zuidelijker komen, want het begint nu ’s nachts donker te worden. Vanaf half mei hebben we het 24 uur per dag licht gehad. Wel weer even wennen natuurlijk.

In Florø hebben we voor twee dagen een auto gehuurd en zijn het binnenland in gegaan. Dit was een leuke afwisseling. (De Noorse kust is lang en er zijn prachtige plekken en eilandjes, maar er zitten ook langere wat minder mooie kustdelen in. Het is vaak zo dat er geen wind staat of alles pal tegen is en dan moet de motor het werk doen).

We krijgen een opvallende oranje mini aangeboden. Al 

rijdende richting het Sognefjord komen we in het gebied van de vele watervallen. De mooiste waterval is dan de Likeholefossen.

 Wat een water gaat daar van verschillende hoogtes naar beneden. In dit gebied kun je ook prachtige trails lopen. Helaas hebben we daar nu geen tijd voor.

Het is mooi weer en veel warmer dan aan de kust. Eigenlijk moet de korte broek erbij aan, maar die hebben we niet meegenomen. We komen over verschillende hoge gebergtes en hebben prachtige uitzichten. Op één van die bergen zie je beneden je de vele haarspeldbochten liggen.

Aan het einde van de middag zoeken we een camping op om onze tent neer te zetten. We staan hoog in de bergen en het is er erg rustig. De meeste mensen slapen in een hytte.

De volgende dag rijden we het gletsjergebied van de Jostedalsbreen in. Deze breen heeft verschillende zijarmen waar wij naar toe kunnen gaan. Wij nemen een kijkje bij de Boyabreen. 

Je kunt duidelijk zien dat deze gletsjers snel kleiner worden. We merken ook dat we al erg verwend zijn met de grote en prachtige gletsjers die we op Spitsbergen hebben gezien. Het Norsk Bremuseum in Fjaerland is de moeite van een bezoek waard.

Twintigduizend jaar geleden, op het einde van de laatste ijstijd, waren grote delen van de noordelijke hemisfeer bedekt met enorme gletsjers. De gemiddelde temperatuur op aarde was ongeveer 8 graden lager dan vandaag de dag. Het broeikaseffect bestond toen nog niet. De winterneerslag en de temperatuur in de zomer beslissen of de gletsjer groeit of krimpt.

We maken ons rondje af en aan het einde van de middag komen we weer in Florø aan. Op dat moment varen er een veertigtal stoomboten en oude schepen de haven binnen.

Dan gaan we echt aan het laatste stuk beginnen. In Byrkenes liggen we verwaaid. We hebben een prima plekje aan een kade gevonden en hebben zo geen last van de zwel die soms in de haven staat.

Er volgen een paar prachtige dagen met veel zon. Heerlijk dat hebben we nog niet veel gehad. Deze zomer duren de zonnige periodes jammer genoeg niet zo lang.

Nu ik dit schrijf liggen we in Skudenes en wachten we op goed weer om de Noordzee over te steken.

Als we weer thuis zijn volgt het laatste stuk van ons blog over deze reis.

Een jaar onderweg.

De elfde juli zijn we een jaar onderweg en deze dag steken we de poolcirkel weer over. Daarmee hebben we het noorden van Noorwegen verlaten.

Wat hebben we in dit jaar veel gedaan en gezien. Hier kijken we met groot plezier op terug.

De temperaturen worden merkbaar hoger, vooral als we ten anker liggen of ergens aan een steiger. Op het water is het meestal nog fris. Het weer is erg wisselend en de Noren 
klagen dat het een koude zomer is vooral in vergelijking met het vorig jaar.

Wij zoeken meestal rustige en mooie plekjes op om van de natuur te genieten en te kunnen vissen. Zo ook bij Straumoya, een onbewoond eilandje. Tijdens een wandeling zien we een grote zeeotter over de stenen lopen. Hij bleef even naar ons kijken en verdween toen snel. 


De bloemen bloeien prachtig en steeds ontdekken we weer nieuwe soorten. Ik maak veel foto's en zal komende winter de namen proberen op te zoeken.

We gaan er regelmatig op uit om te vissen en vaak zit er in no time een pracht van een vis aan de haak. We vangen niet meer dan we op kunnen.
De ene keer is het een kabeljauw, de andere keer is het een seivis of makreel.





Op het eiland Leka pakken we na lange tijd weer eens de mountainbikes en fietsen het eiland rond. Wel weer even wennen om de heuvel op te gaan. Naar beneden gaat het heel hard, soms wel 50 km per uur.

Voor we het weten staat er weer 40 km op de teller.

Leka heeft aan de noordkant bergen in een heel aparte rood- gele kleur. Je waant je dan in een westernserie van de tachtiger jaren. Deze kleur komt van de "peculiar" rock, wat eigenlijk een paar mijl diep in de aarde hoort te liggen. Als het met de lucht in contact komt krijg je een chemische reactie. Bij daglicht kleurt het gesteente geel en gaat de zon onder dan wordt het rood. Er groeien geen bomen en planten, omdat er weinig voedingsstoffen in deze stenen zitten.

We zoeken na een behoorlijk dagtocht naar de passanten steiger in het piepkleine haventje van Smavaer, maar kunnen het niet vinden. Later horen we dat door een grote brand daar veel van de houten huizen en de passantensteiger verwoest zijn. Vandaar dat we zoveel huizen in aanbouw zien.

Ook op een ander eiland, Storfosna waar we twee nachten voor anker liggen, fietsen we weer een eind. Bij een boerderij, waar de weg ophoudt, komt er een klein schoothondje achter ons aan. Hij rent wel 4 km met ons mee. Ook als we flink door fietsen kan hij het goed bijhouden. Als we 
geen 

kudde geiten achter ons aan krijgen dan is het wel een hondje........ Hier lopen veel herten rond en is het erg groen met veel weilanden en zelfs een veld met koolzaad.

Onderweg komen we de karakteristieke vuurtorens en bakens weer tegen. Vaak moet je de kaart goed in de gaten houden. Sommige delen zijn een en al eilandjes en ondieptes waar je omheen moet varen.

We moeten toch wel veel motoren en doen Brekstad aan om weer eens diesel te tanken. Het is een wat groter stadje waar veel boten komen om naar Trondheim te gaan. 
Wij varen verder naar het zuiden en hopen nog op mooie plekjes te komen.

Noord Noorwegen

In het noorden van Noorwegen is het nog niet echt warm. Vooral als we op het water zijn, zitten we nog dik in de kleren. We hebben echter niets te klagen, want van verschillende vrienden, die in het zuiden en midden van Noorwegen varen, krijgen we berichten dat het o zo veel regent en het veel waait. Wij hebben tot nu toe nog geen last van al die depressies.

Een van de eilandjes die we aandoen is Sommaroy. Hier zijn we in het voorjaar op de fiets geweest en hebben er twee nachten gekampeerd. Het is leuk om hier nu met de boot te zijn.

 Ook komen we weer zeilboten tegen. Als wij de bemanning spreken horen we dat ze allemaal richting Spitsbergen willen.



                Via verschillende haventjes komen we weer op de Lofoten terecht. Op St Molla liggen we in een prachtige baai aan een gloednieuw steigertje. Wim gaat vissen en komt al snel  terug. Hij heeft in heel korte tijd zes vissen gevangen. Daar hebben we heerlijk van gegeten.

Ondertussen hebben we regelmatig contact met vrienden van ons die ook op de Lofoten zijn met hun boot. We spreken af om elkaar op het eiland Skrova te ontmoeten. Met Joep en Marie-Jose van de Vlieger hebben we een heel gezellig weekend gehad. Lekker bijkletsen, wandelen en genieten van het mooie weer.






 Dezelfde dag komt de Stayer een boot die net als wij Den Oever als thuishaven heeft op Skrova. Ook Douwe en Maaike hebben we gesproken en een rondleiding op hun nieuwe boot


gekregen. Het ziet er allemaal fantastisch uit.  Drie Nederlandse boten op een klein Noors eiland!







De natuur is nu wel op haar mooist. Er staan heel veel bloemen in bloei. Andere jaren dat we in Noorwegen waren zagen we deze bloemen niet, omdat toen alles al uitgebloeid was. Ik maak dan ook veel foto's tijdens onze wandelingen en als we in de bergen zijn.

Zeearenden vliegen er plenty in deze omgeving en we zien verschillende malen grienden zwemmen met jongen in hun kielzog. We zien veel jonge vogels, zoals de regenwulp en de tapuit hier op de foto's. De sneeuw is verdwenen. 





        Alleen op de hogere bergen is het nog wit.



Morgen 12 juli gaan we de poolcirkel weer over en verlaten zo het hoge noorden van Noorwegen.
De dagen vliegen voorbij.