Spitsbergen deel I

Op dinsdag 28 mei zijn we ’s morgens om 6.00 uur vertrokken richting Spitsbergen. In het begin stond er weinig wind, maar alle bergen eenmaal voorbij konden we prima zeilen. Het was NE 4 tot 5 B. Later werd het 6B.Het ging heel hard. We hebben twee maal 160 mijl in 24 uur gezeild. Het werd eigenlijk steeds kouder en de kachel konden we niet aan doen. Buiten was het met de wind erbij op een gegeven moment min 3 C en binnen niet warmer dan een graad of 6. Drie dagen lang dus met veel laagjes kleding en met de jassen aan en mutsen op binnen gezeten.                                                                      

Beereneiland, dat halverwege ligt, hebben we niet aangedaan. Het lag aan lager wal en als we direct door zouden zeilen, ontliepen we de op komst zijnde hardere wind. Bij Zuid Spitsbergen zagen we de eerste brokken ijs drijven en al vrij snel de gordel met drijfijs erbij.
Nu Wim buiten moest zijn was de skibril toch wel ideaal.

We konden een tijd lang tussen de ijsvelden zeilen, maar op een gegeven moment kwamen we er niet meer uit. Toen maar naar het zuiden gevaren tot we weer vrij waren en daarna in westelijke richting verder.Eigenlijk wilden we naar de Hornsund. 

Op de ijskaartjes hadden we gezien dat er veel open driftijs lag, waar je wel doorheen moest kunnen. Het ging erg goed tot de laatste 5 mijl, daar kwamen we weer in het ijs terecht en zagen open water dichtbij, maar ………… helaas we kwamen er niet doorheen en moesten weer terug.  

Daarna zijn motor sailend verder gegaan naar de Bellsund, waar we nu, vrijdag de 29^e ten anker liggen. Ook 8 jaar terug hebben we hier gelegen. Wat een verschil met de ijs- / sneeuwsituatie toen en nu. Op open CPN zie je de route die we in het ijs gevaren hebben. In het begin was het erg spannend, vooral als je de verhalen van anderen leest, die in het ijs vastgezeten hadden. Maar op zich is het heel logisch allemaal. Natuurlijk kan de situatie snel veranderen, gelukkig was dit niet zo.

Na een welverdiende en heerlijke Irish coffee zijn we ons bed ingedoken voor een goede en vooral warme nachtrust en de volgende dag de tijd genomen  even flink bijkomen.Wim is de wal al op geweest en zag mooie rendieren die helemaal niet schuw waren. Hij probeerde het geweer uit, de rendieren die 

vlakbij stonden keken niet op of om.   Daarna konden we in het zonnetje koffie drinken zonder onze jas aan te hoeven. De wereld ziet er zo heel anders uit. En tot na middernacht bleef hij schijnen.

                                                                                                                                                                                                                         De volgende dag zijn we naar Barentsburg gevaren. Nu was het bewolkt en viel er een enkel vlokje sneeuw, pas later kwam de zon weer door. In Barentsburg is veel veranderd in vergelijking met de vorige keer in 2007. Er ligt nu nog veel sneeuw in het dorp. Het is een zwarte, natte boel op de straten. Veel gebouwen zijn opgeknapt of men is daar mee bezig. Dat is wel weer mooi om te zien. 

  

Vanavond zijn we na een pittige zeiltocht, waarbij we een paar slagen moesten maken, in Longyearbyen aangekomen.
De passantensteiger lag er nog niet. Die was flink beschadigd door het ijs. Aan de kade voor commerciële schepen vonden we aan de binnenkant nog een prachtig plekje.

Hier hebben we geproost op “onze” kapitein BAS!!! Gefeliciteerd Bas, erg leuk om te horen dat je tot kapitein bevorderd bent. 

We moesten ’s avonds nog lang wachten tot de boot aankwam die aan onze binnenkant moest liggen. Om 0.30 uur lag iedereen op zijn plek. Nu liggen we goed beschut en mooi tegen een jacht aan dat pas vrijdag weer vertrekt. Wij hebben verder besloten om deze zomer niet naar Canada te gaan, maar naar huis te zeilen. Ons echte doel om naar Erik te gaan is weg. Hij gaat eind augustus aan de noordwestelijke doorvaart beginnen en hoopt dan in Alaska aan te kunnen komen. Overwinteren in Groenland willen we eigenlijk niet en als we wel in Canada liggen en volgend jaar naar Groenland willen, moeten we ook weer een eind omhoog. Vandaar ons besluit om komende winter thuis te zijn. Daar hebben we ook wel weer zin in.

Vandaag zijn we Longyearbyen in geweest. Ook hier is er veel veranderd. Er zijn veel meer bedrijfsgebouwen en huizen zijn er bij gekomen. Verder rijden er veel auto’s voor de ongeveer 10 km weg die er is. De winkels zijn erg goed voorzien. We hebben onze wijnvoorraad voor Nederlandse prijzen aangevuld. Zelfs de Famouse Grouse was maar € 16.00 de liter evenals de cognac!!!               Het Svalbard museum is de moeite van een bezoek waard.  

  

We liggen soms met 3 boten naast elkaar, maar er staat een behoorlijk swell in de haven  met N. wind. We liggen dan behoorlijk aan de lijnen te trekken en te dansen. Niet echt prettig.

Als we na een paar dagen  weer vertrekken gaan we eerst de Isfjorden in. Bij Bjonahamna willen we voor anker. Het ligt nog deels vol met ijs. We ankeren vlak voor de ijsrand in paar meter water. Hopen dat het goed mag gaan. De ankerlier heeft momenteel geen zin om te werken en moet uit elkaar gehaald worden. Er zijn veel Noorse stormvogels, zeekoeten, koningseidereenden, papegaaiduikers en alken in dit gebied.

Als we de volgende ochtend de kant op willen gaan merken we dat we los liggen. Toen zijn we maar naar Skansbukta vertrokken. Eerst dachten we dat deze baai ook vol ijs lag, maar al dichterbij komende bleek alles open en konden we voor anker. Er staat een hut die door weekendmensen bezet is.

Als we langslopen zijn ze aan het bbq en krijgen wij ook een worstje aangeboden. Verder lopen er op dit kleine begaanbare stukje wel 12 rendieren rond. En heel belangrijk………. de eerste bloemetjes schieten de grond uit.Ik ga nog een keer schieten, de onderste en de bovenste beschadiging zijn van Wim.

De middelste is mijn schot. Het is die dag erg zonnig weer. Heerlijk, we zijn dus ook maar een dag blijven liggen.

De volgende dag willen we niet echt ver van Skansbukta vandaan ankeren. Helaas is de wind ZO en in de fjorden ook. Twee dagen later zal het 5 tot 6B uit het Noorden waaien, dan moet je eigenlijk niet in de Karls Forlandsundet zijn waar we doorheen moeten. De golven bouwen zich daar snel op en je komt dan bijna niet vooruit.Daarom maar direct doorgegaan naar Ny Alesund. Het gaat niet snel, er staat aardig wat wind met de bijbehorende korte golven in de Isfjorden, later kunnen afvallen en gaan de zeilen omhoog. Om middernacht varen we met de boom erin langs Poole Pinten, waar een kolonie walrussen huist. 

Het is 24 uur licht en ze waren dus duidelijk te zien. 

Op de terugweg hopen we even wat dichterbij te kunnen komen. Aan het einde van de Karlsforlandsund ligt een rif. De diepte is daar maar 4 meter. Het wordt dus even goed navigeren, maar zonder de grond te raken komen we er door.



 Het is dan nog 26 mijl naar Ny Alesund. ’s Morgens om 09.00 uur komen we aan, gaan even in bad en duiken nog een paar uurtjes het bed in. En zoals we nu al gewend zijn, zijn we het enige jacht. Het is nog erg vroeg in het seizoen. ‘s Middags gaan we het noordelijkste stadje in. Door wat foto’s te plaatsen krijg je een indruk hoe het er hier uitziet.

 
 

 Het meest Noordelijke postkantoor. Bello de locomotief en de toren waar de luchtballon van Amundsen, Ellsworth en Nobile aanhing. De rotsen bij het strand vallen in brokstukken uiteen als je er aan komt.

In de zomer is het inwonersaantal meer dan verdubbeld. Er komen dan veel studenten en onderzoekers naar NY Alesund. Als we dan in het enige winkeltje komen wordt er direct gevraagd: “are you from the yellow sailingboat? Were do you come from?” je wordt dus nauwlettend in de gaten gehouden. Buiten het dorpje hangen overal camera’s. Dit voor de veiligheid van de mensen als het drie maanden 24 uur per dag donker is.


 De volgende dag lopen we naar de andere kant van het dorp. De zon schijnt uitbundig. Bij een grote satellietschotel zitten mannen buiten te werken. Ze onderzoeken de draaiing van de aarde. Ze kunnen er enthousiast over vertellen.

  






Even verderop staat een hut. Daar hebben we op het terras een heerlijk uurtje in de zon doorgebracht met uitzicht 

op deze schitterende bergen. 

Noord Noorwegen.

We zijn een dag of 12 onderweg en hebben alweer heel wat gezien en gedaan. Gelukkig zijn we nu niet meer aan tijd gebonden en kunnen met een gerust hart een dagje blijven liggen als het weer wat minder is.


We verlaten Hakoy met de zon aan het firmament. Onderweg komen we weinig andere boten tegen en al helemaal geen zeilboten. Alleen de vissersboten zijn actief.

Dit is de brug naar Tromso waar wij regelmatig over heen gefietst zijn. Iedere keer weer een hele trap, maar gelukkig ga je ook weer naar beneden. Nu mogen we er onder door varen. Ook leuk.

.

Het vliegveld met de verkeerstoren ligt net naast deze brug. De tipitent met rendieren er om heen zijn nog net te ontdekken.



Op het kleine eilandje Lilli Skorova liggen we twee dagen.
.
Natuurlijk gaan we de kant op en moeten de omgeving verkennen. Aan rekken bij het water hangen grote, dikke vissenkoppen. We vragen ons af wat men hier mee gaat doen. Het zijn er duizenden. Op dit moment worden ze in grote zakken gelegd en aan de kade gezet.




En op de steigers zien we meeuwen vechten om een grote zeester......!
Er valt altijd wel wat te ontdekken als je naar buiten kijkt of buiten bent.Ook hier op het eiland lopen weer veel rendieren rond.

Onze tocht gaat dan verder via de Lyngen Alpen.
Een prachtig gebied vooral als de zon op deze besneeuwde bergen schijnt.






In Skjervoy maken we op 17 mei de nationale feestdag mee. Er is een optocht die naar twee monumenten gaat. Hier worden kransen gelegd bij de omgekomen vissers en de oorlogsslachtoffers. Van jong tot oud loopt men in klederdracht en veel mensen lopen met een vlag of vlaggetje in de hand. Leuk om dit ook eens mee te maken.

 Hier komen we tot de ontdekking dat een van de accu's niet goed meer is. Gelukkig liggen we in een wat grotere vissersplaats en kunnen we nieuwe accu's regelen. Stig, de leverancier komt 's avonds om 9.30 uur nog bij de boot om te vertellen dat hij onze accu's op voorraad heeft.

We krijgen 25% korting.

Ook de diesel en de olie krijgen we voor de prijs die de vissers betalen. Een goede service waar we blij mee zijn.

Als alles weer geregeld en aangevuld is vertrekken we naar de Langfjordhamn. Hier willen we de gletsjer bekijken. We liggen aan de steiger waar eenmaal in de twee / drie dagen een Ruteboot komt. Dan moeten we even losgooien en na vijf minuten weer aanleggen. Het is een piepklein, heel stil dorpje, waar je alleen een paar mensen ziet als de Ruteboot aankomt. Heel apart.


Hier gaan we de berg op om te kijken of we bij de gletsjer kunnen komen. Uiteindelijk komen een heel eind, maar de sneeuw maakt een einde aan onze poging. Toch heerlijk zo'n stevige wandeling met als beloning een mooie sneeuwhoen boven op de rotsen.

In een ander dorpje, Bergsfjord even verderop, hebben we fantastisch weer. We gaan een trail lopen.
 Het is hard werken,vooral in de sneeuwvelden, maar wel genieten van prachtige uitzichten en het geweldige weer.

Het is in het noorden boven verwachting erg mooi met goede haventjes en zeker de moeite waard om de tijd te nemen dit gebied te ontdekken.