Eind november is de ticket voor Nederland al geboekt. Dan lijkt het nog heel lang te duren voor het maart is. Toch gaat de tijd ontzettend snel en is het zomaar zover. De zestiende ga ik voor drie weken naar huis en Wim blijft aan boord. Buurman Fred van de Fredoya brengt mij naar het vliegveld, waar het om 7.15 uur ontzettend druk is. Gelukkig net op tijd door de douane en bij de gate. Na de start kreeg ik een prachtig uitzicht over Hakoy en kon de boot in de verte zien liggen. Tijdens de vlucht langs de kustlijn is ook de Lofoten goed herkenbaar en er ligt nog volop sneeuw. Prachtig om te zien.
En ja hoor, na een tussenstop van zes uur in Oslo, land ik aan het einde van de middag op Schiphol. Daar wachten Ilona, Wouter, Jiska, en de vier kleinkinderen mij op. Wat zijn ze gegroeid in acht maanden tijd! Jammer dat Bas onze oudste zoon zes dagen geleden weer voor drie maanden vertrokken is. Helaas net misgelopen.
Wat is het dan vlak en groen als je op Nederlandse bodem staat. En wat rijden er veel auto's op de weg. Even omschakelen dus.
Elke dag staat er iets op het programma.Op de fiets naar Wieringerwerf om naar Wouter en Jiska, Levi en Lauren te gaan. Gezellig bij ze eten en nu heb ik de tijd om ze naar school te brengen of op te halen, mee te gaan naar zwemles en spelletjes te doen, ze naar bed te brengen etc. etc.
Er is een pannenkoekenrestaurant bij Danny op school. Daar zijn de opa's en oma's uitgenodigd. Nu kan ik ook komen en een paar dagen later is er een voorstelling, opgevoerd door groep drie. Erg leuk om het eens als oma en niet als juf mee te maken. Van beide kanten genieten we er enorm van.
Verder ben ik een dag naar mijn oude werk op De Snip geweest. Het was prachtig om bijna alle collega's, de kinderen en veel ouders te zien en te spreken. Leuk was het om al de vragen van de kinderen te horen en ze te beantwoorden. Zo'n dag is zomaar voorbij.
Er zijn ook zakelijk dingen die gebeuren moeten, zoals het laten keuren van de auto, het bij elkaar zoeken van de belastingpapieren. Controleren of alle bestelde materialen ook binnen zijn of deze nog te kopen en vooral ook de agenda bijhouden met alle gemaakte afspraken om vrienden en kennissen te ontmoeten en soms daar te eten. Er zijn ook heel toevallige, niet verwachte, ontmoetingen wat het allemaal zo bijzonder maakt. Het zijn al met al drukke, maar o zo gezellige weken.
Bij Wim in Noorwegen zijn er prachtige, zonnige dagen waarop hij lange skitochten kan maken. Ook valt er nog veel sneeuw. Regelmatig wordt er aan de boot gewerkt en hij vermaakt zich prima alleen.
De laatste dagen in Nederland gaan we er met de kleinkinderen op uit. Lekker wandelen in het bos, naar Ballorig en Sprookjeswonderland. En dan is het weer tijd om afscheid te nemen. Voor hoe lang?....Waarschijnlijk zal het een jaar duren voor we elkaar weer zullen zien.
Na een vertraagde vlucht kom ik tegen middernacht weer in een regenachtig Tromso aan waar Wim mij afhaalt. We hebben veel te vertellen. De volgende dag lijkt het wel sinterklaas met het uitpakken van alle meegebrachte spullen.
De sneeuw is aardig gesmolten, maar nog lang niet weg. De wegen zijn schoon en ijsvrij, maar vooral in de nachten sneeuwt het nog regelmatig. Ook hier voel je wel dat het voorjaar er aan komt. Het is 's morgens om ongeveer drie uur licht en tegen half tien 's avonds is het weer donker. Nog even en dan is het 21 mei en gaat de zon niet meer onder en blijft het 24 uur licht hier in het noorden. Weer heel wat anders dan de donkere dagen in de winter.
