Met de tent erop uit.

Voor we verder trekken willen we er nog met de tent erop uit.
Op maandagochtend hebben we alles wat we nodig hebben, bij elkaar gezocht en ingepakt.
We willen naar het eiland Sommaroy.

De zon schijnt en het is droog. We zijn nog maar een paar honderd meter op weg of de eerste rendieren lopen al langs het strand.
Later komen we ze steeds meer tegen.
Er is beneden weer voldoende voedsel te vinden. Als de sneeuw hogerop ook gesmolten is zullen ze de bergen wel weer intrekken. 


Het is heuvel op en heuvel af. Het eiland Kvaloya moeten we iets meer dan de helft ronden om op Sommaroy te komen.Onderweg stoppen we bij de rotstekeningen die vlak langs de weg te vinden zijn.

's Middags schuilen we nog even, omdat we een pittige sneeuwbui in het gezicht krijgen, waarbij de temperatuur direct een paar graden daalt. Gelukkig duurt het niet zo lang en kunnen we weer verder.

Na 65 km fietsen zijn we bij de brug die het vaste land met het eiland verbind en kunnen we een plekje voor de tent zoeken. Al snel zien we een veld voor stacaravans, waar we ook een picknicktafel en water tot onze beschikking hebben. Daar zetten we de tent op en koken ons potje.

Het park staat vlak langs de zee en er is verder niemand aanwezig. We zitten rondom in de vogels.Meeuwen,eidereenden, sneeuwhoenders en nog veel soorten kleine vogeltjes. Vooral de sneeuwhoen kan 's avonds en 's nachts veel lawaai maken.

Ook hier lopen weer groepjes rendieren.

De eerste avond zien we de zon 22.10 uur in de zee zakken. Het wordt niet meer donker.
De nacht is koud met een paar graadjes vorst. Gelukkig hebben we de warme kleding mee.






We blijven een dag en gaan de berg op. Niet echt hoog, maar toch leuk om weer te klimmen nu de sneeuw gesmolten is.
De zeearenden die hier rondvliegen worden door de meeuwen en de kraaien verjaagd. Eenmaal boven kunnen we genieten van een mooi uitzicht. In het gras komen de eerste groene knoppen tevoorschijn.












De volgende ochtend ruimen we alles weer op. Het is niet zo koud meer als de dag ervoor en aan het begin van de fietstocht is het heerlijk weer. 

 Op een steigertje pauzeren we en drinken een kop thee. Daarna wordt het snel bewolkt en begint het licht te regenen. 


Na het passeren van een tunnel komt er een bergpas met een lang stuk vals plat. Het wordt dus flink trappen en bovenop de pas is het een stuk kouder. Er ligt hier nog aardig wat sneeuw.

Dat de wind hier flink kan huishouden vertelt de volgende foto.

Na een snelle afdaling zijn we na 55 km weer bij de boot. Het was een erg leuk uitstapje dat zeker voor herhaling vatbaar is. 

Nu slaan we de laatste voorraden in en hebben voedsel voor 5 maanden aan boord.

En als dan eindelijk het pakketje uit Nederland aangekomen is 
kunnen we vertrekken. Hier hebben we acht maanden gelegen en veel meegemaakt. Toch even moeilijk om afscheid te nemen, maar wel met nieuwe avonturen in het vooruitzicht!

LENTE.

Nog een weekje en dan leven we in de maand mei. Ook hier op Hakoy kondigt de lente zich aan. De straten zijn helemaal sneeuw- en ijsvrij en met de dag zie je de sneeuw op het land minder worden.                                         

Het grit, dat in de winter op de wegen wordt gestrooid, vind je nu 

in de greppels en langs de kant van de weg terug. Op de bergen zie je steeds meer rotsblokken tevoorschijn komen.

                                                                                                                                                                              En ja echt, we hebben van de week de eerste bloemetjes (het klein hoefblad) gezien en de katjes aan de bomen springen uit hun knoppen. We hebben soms dagen met regen en wat natte sneeuw, terwijl het 's nachts nog licht vriest. De laatste paar dagen schijnt de zon volop, alhoewel het in de wind fris is. De temperaturen overdag zijn 4 tot 5 C. Uit de wind en in het zonnetje is het heerlijk en warmer natuurlijk.

Zo langzamerhand beginnen we de boot weer zeilklaar te maken. De vallen, die we voor de winter allemaal gewassen hebben, worden in geschoren en de zeilen aangeslagen. Daarom mag ik Wim verschillende malen de mast in hijsen. Wat is er dan leuker om op dat moment ook wat foto's van de omgeving te maken. 

Nu het lente wordt zie je allemaal vogels terug komen. Elke ochtend worden we wakker van het gemoedelijke gebabbel van de eidereenden. Ze zwemmen en duiken in grote groepen vlak bij de boot. Als wij regelmatig naar buiten gaan zoeken ze hun voedsel verderop, De volgende ochtend babbelen ze gewoon weer verder of zijn om een uurtje of zes onze wekker. We draaien ons dan nog wel een keertje om.

 Op het natuureilandje Duken aan stuurboord van ons komen steeds meer meeuwen. Ook hen hoor je de hele dag door. Vliegen er zeearenden over dan gaat de hele kolonie er achteraan en maakt daarbij een hels kabaal. Het lijkt erop dat ze hier gaan nestelen

We ronden op een mooie dag het eiland Hakoy helemaal langs het water. Je moet dit wel met afgaand tij doen anders kom je op sommige plekken in de problemen. Langs het water vliegen de scholeksters en de kleine wad vogeltjes. Ook nu zien we het nest van de zeearend en heel toevallig zitten ze er met zijn tweetjes bij. Je moet wel erg voorzichtig doen, anders zijn ze gevlogen.

Onderweg zien we ook hier de kabeljauw aan de rekken hangen. Dit is over een paar maanden de welbekende stokvis.

Een prachtige ontmoeting was die van de otter. Opeens zagen we hem / haar heel nieuwsgierig om zich heen kijken. Voor ons de gelegenheid om een goede foto te kunnen maken. Het is waarschijnlijk de moerasotter. Een andere moerasotter zagen we afgelopen winter dood in de sneeuw liggen. Erg jammer, want het blijkt een uitstervend diertje te zijn. Vlakbij zijn hol zien we een aangevreten dode gans liggen. Waarschijnlijk hebben we hem bij zijn maal gestoord.

Zo zie je tijdens zo'n wandeling van een uurtje of vijf elke keer weer verrassende dingen.

Verder zijn we druk bezig met het bevoorraden van de boot. De houdbare spullen willen we voor 5 maanden aanvullen. Dus goed kijken en uitrekenen wat we allemaal nodig hebben.
In de winkels ook goed naar de aanbiedingen kijken, want Noorwegen is een duur land.

Ja, wat is er dan mooier als de zon schijnt. Hier 's avonds op 26 april rond half 9 staat hij te stralen net boven de berg. Over een maandje gaat de zon niet meer onder. Nu is het op een paar uurtjes schemering al bijna 24 uur licht. Tijd om, na 8 maanden hier gelegen te hebben, te vertrekken.
                                                                                                                                           

Nu nog even genieten van een kop koffie in het zonnetje.

We hebben vele en prachtige herinneringen aan deze omgeving en kunnen een van onze wensen, een overwintering boven de poolcirkel, van ons lijstje schrappen.

Een vlucht naar Nederland.

Eind november is de ticket voor Nederland al geboekt. Dan lijkt het nog heel lang te duren voor het maart is. Toch gaat de tijd ontzettend snel en is het zomaar zover. De zestiende ga ik voor drie weken naar huis en Wim blijft aan boord. Buurman Fred van de Fredoya brengt mij naar het vliegveld, waar het om 7.15 uur ontzettend druk is. Gelukkig net op tijd door de douane en bij de gate. Na de start kreeg ik een prachtig uitzicht over Hakoy en kon de boot in de verte zien liggen. Tijdens de vlucht langs de kustlijn is ook de Lofoten goed herkenbaar en er ligt nog volop sneeuw. Prachtig om te zien.

















En ja hoor, na een tussenstop van zes uur in Oslo, land ik aan het einde van de middag op Schiphol. Daar wachten Ilona, Wouter, Jiska, en de vier kleinkinderen mij op. Wat zijn ze gegroeid in acht maanden tijd! Jammer dat Bas onze oudste zoon zes dagen geleden weer voor drie maanden vertrokken is. Helaas net misgelopen.

Wat is het dan vlak en groen als je op Nederlandse bodem staat. En wat rijden er veel auto's op de weg. Even omschakelen dus.

Elke dag staat er iets op het programma.Op de fiets naar Wieringerwerf om naar Wouter en Jiska, Levi en Lauren te gaan. Gezellig bij ze eten en nu heb ik de tijd om ze naar school te brengen of op te halen, mee te gaan naar zwemles en spelletjes te doen, ze naar bed te brengen etc. etc.  

Er is een pannenkoekenrestaurant bij Danny op school. Daar zijn de opa's en oma's uitgenodigd. Nu kan ik ook komen en een paar dagen later is er een voorstelling, opgevoerd door groep drie. Erg leuk om het  eens als oma en niet als juf mee te maken.  Van beide kanten genieten we er enorm van.

Verder ben ik een dag naar mijn oude werk op De Snip geweest. Het was prachtig om bijna alle collega's, de kinderen en veel ouders te zien en te spreken. Leuk was het om al de vragen van de kinderen te horen en ze te beantwoorden. Zo'n dag is zomaar voorbij.

Er zijn ook zakelijk dingen die gebeuren moeten, zoals het laten keuren van de auto, het bij elkaar zoeken van de belastingpapieren. Controleren of alle bestelde materialen ook binnen zijn of deze nog te kopen en vooral ook de agenda bijhouden met alle gemaakte afspraken om vrienden en kennissen te ontmoeten en soms daar te eten. Er zijn ook heel toevallige, niet verwachte, ontmoetingen wat het allemaal zo bijzonder maakt. Het zijn al met al drukke, maar o zo gezellige weken.

Voor ons huisje lopen de schapen en lammetjes op de dijk, waait het soms hard en regent het regelmatig. Als het in Nederland stormt is het de hele dag groot nieuws en is half Nederland ontregeld en van slag. In Noorwegen zien we dat iedereen zich snel aan kan passen, de feiten accepteren en gewoon verder gaan.


Bij Wim in Noorwegen zijn er prachtige, zonnige dagen waarop hij lange skitochten kan maken. Ook valt er nog veel sneeuw. Regelmatig wordt er aan de boot gewerkt en hij vermaakt zich prima alleen.

De laatste dagen in Nederland gaan we er met de kleinkinderen op uit. Lekker wandelen in het bos, naar Ballorig en Sprookjeswonderland. En dan is het weer tijd om afscheid te nemen. Voor hoe lang?....Waarschijnlijk zal het een jaar duren voor we elkaar weer zullen zien.

Na een vertraagde vlucht kom ik tegen middernacht weer in een regenachtig Tromso aan waar Wim mij afhaalt. We hebben veel te vertellen. De volgende dag lijkt het wel sinterklaas met het uitpakken van alle meegebrachte spullen.

De sneeuw is aardig gesmolten, maar nog lang niet weg. De wegen zijn schoon en ijsvrij, maar vooral in de nachten sneeuwt het nog regelmatig. Ook hier voel je wel dat het voorjaar er aan komt. Het is 's morgens om ongeveer drie uur licht en tegen half tien 's avonds is het weer donker. Nog even en dan is het 21 mei en gaat de zon niet meer onder en  blijft het 24 uur licht hier in het noorden. Weer heel wat anders dan de donkere dagen in de winter.

Maart 2015

Sneeuw en zon op de bergen.

Het is alweer maart. Wat gaat de tijd ontzettend snel. Al hoewel we een prachtige en vrij rustige winter hebben gehad is deze nog niet voorbij. In de afgelopen periode viel er nog flink wat sneeuw, vroor het nog regelmatig en waaide het stevig.

De sneeuwhopen langs de kant van de weg zijn hoog, de verkeersborden en de bordjes van de bushaltes steken er nog net boven uit. 

De bushalte 

We zijn benieuwd hoe lang het duurt voor alle sneeuw weggesmolten is.

Zegt genoeg.

Tussendoor zitten er ook dagen bij waarop de zon heerlijk schijnt. Een zonnetje die steeds sterker wordt. 

Elanden shit, steekt mooi af in de sneeuw.

                                                                                                                                                                                                                                                                                                                          

  Op het eiland Hakøy zien we veel sporen van elanden, vliegen de zeearenden over je heen en fladderen de sneeuwhoenders verschrikt op als je langs komt. Elke keer is de natuur weer anders.

Hier heeft hij gelegen.

De zeearend boven ons hoofd.

Genieten van deze prachtige omgeving.

Tijd om een appeltje te eten.

Dan gaan we er zeker op uit om te skiën of te wandelen. De ene keer is de sneeuw echt geweldig, een andere keer is de sneeuw ijzig en erg glad.

Wandelen met Pim en Ankie.

 Eind februari hebben we vrienden op bezoek gehad. Tijdens een wandeling door het dorp stak er opeens een rendier de weg over en liep op zijn dooie gemak langs de huizen. 

Rendier in het dorp.

Het Noorderlicht.

Deze week zagen we ook weer verschillende malen het Noorderlicht. Eindelijk hebben we er nu een foto van.












Toen zij naar huis waren, zijn wij weer uit het haventje van Eidkjosen vertrokken en op ons oude plekje bij Hakøy gaan liggen. Het is wat verder van het dorp, maar hier lig je veel meer in de natuur.

Op het eilandje Duken, 70 tot 80 meter verderop, zijn momenteel veel meeuwen. Soms worden we   ’s morgens wakker van het lawaai dat ze maken. Regelmatig zie je ook zeearenden zitten, die dan weer door de meeuwen en de eksters belaagd worden.

Kuit van de kabeljauw.

Naast het huis staat een rek waarop kuit van kabeljauw wordt gedroogd. Als het klaar zal het naar Japan gebracht worden.

Soms glijden hele platen sneeuw van de daken.

Nu op 12 maart wordt het ’s morgens om 05.00 al licht en ’s avonds pas na zessen donker. Elke week komt er een half uur bij. Dit gaat erg snel allemaal. Nog even en dan is het 24 uur licht en zal de sneeuw snel gesmolten zijn.