Gouden
momenten.
Op een avond
lopen we om 23.00 uur in een witte wereld terug naar de boot. Het vriest 6
graden en het is een heldere avond met een lucht vol sterren en een afnemende
maan. Het voelt helemaal niet koud aan. Boven Tromsø hangt een uitgestrekte
witte wolkenband.
Op Hakoy,
bijna bij de boot, zien we achter ons het noorderlicht over de berg komen. De
groene vlammen steeds verder uitwaaierend en over ons heen trekkend. Even stilstaan
en genieten van al dit moois. Als we ons weer omdraaien om verder te gaan,
lopen er twee elanden vlak naast ons over een veldje. De contouren staan
prachtig afgetekend in het maanlicht. Een beeld om lang op je netvliezen te
houden. De volgende ochtend staan de twee elanden op het veld vlakbij de boot te eten van de heideplanten en de takjes van de boompjes.
Bijna elke dag klimt een zeehondje boven op een mooring, die vlak bij onze boot ligt en dan heel nieuwsgierig is. Soms krijgt hij concurrentie van een tweede zeehondje. Dan geldt het recht van de sterkste.
Orka’s hebben een lange puntige rugvin
die veel boven water steekt. Zo nu en dan zie je een groot stuk van hun zwarte
lijven met die karakteristieke witte vlek naar boven komen. De orka’s jagen in
groepen, dus je ziet een stuk of zeven van die rugvinnen bij elkaar door het
water gaan. Ook voor de Noren is dit nog steeds een bijzonderheid om te zien.
In het weekend trekken ze er massaal op uit om naar ‘t fjord te rijden of om er
met een bootje of kano naar toe te gaan. We zijn hier al verschillende malen
geweest en blijven het fantastisch vinden om dit schouwspel mee te mogen maken.
Er zijn heel veel meeuwen die ook een hapje mee willen pikken.
Zonsondergang in de sneeuw. |
Zonsondergang. |
Zonsopkomst. |
Zonsopkomst zonder woorden! |