Orkaan OLE.

Al twee dagen van te voren weten we dat er veel wind opkomst is. We halen nu 2 keer per dag de gribfiles op en lopen op 6 februari nog met de IPAD naar Eidkjosen om yr.no, de Noorse site voor de weerberichten, van uur tot uur te raadplegen. Uit voorzorg zet Wim er een extra lijn bij op een mooring ten NW van ons. We liggen nu met 7 lijnen vast.                                                                                                                                                                                                                                       De gribfiles geven aan dat het hier ongeveer 8 B zal worden. Op zee net ten W van ons geven ze 62 knopen aan.  Dit is orkaan kracht. Of te wel 12 B.  De barometer staat op 966 mb.           

  ’s Morgens om een uur of zeven begint het hard te waaien. De wind komt uit het ZW en dat levert voor ons geen probleem op. Dan liggen we in de luwte. Na twee uurtjes neemt de wind vrij snel af en wordt het een rustige dag met zwakke wind. De zon is zelfs nog even te zien. Hij schijnt voor het eerst op het eilandje Duken. Een mooi gezicht.

      

Op dit natuureilandje Duken zijn de hele dag ook al twee zeearenden te zien. De meeuwen worden er erg onrustig van en vallen ze steeds aan. De zeearenden laten zich niet van de wijs brengen en blijven rustig zitten.

Om 16.00 uur is er nog weinig wind. Terwijl het om 17.00 uur al 19 meter per seconde moet gaan waaien. Dit is dik 8 B. Een kwartier later komt er een sneeuwbui aan en begint het binnen drie minuten heel hard uit het NW te waaien. Wim leest meer dan 50 knopen af op de windmeter. In vlagen zal het nog veel meer geweest zijn. Het lijkt net of we op volle zee zitten. We komen dicht bij de hoge houten steiger te liggen. Als we er tegen aan komen zal dit een hoop schade geven. Je bent machteloos om ook maar iets te kunnen doen.

Wim trekt zijn overlevingspak aan en gaat een tijd buiten in de sneeuwjacht staan. Het dek is één en al ijs. Best spannend allemaal. Dan valt ook de stroom nog uit. Gelukkig blijkt dat alleen de stekker losgekomen is en dit geeft verder geen problemen meer.

Warm eten maken is er niet bij. Later eten we gebakken eieren met spek en neemt de wind wat af. Om 21.00 uur lijken we het ergste gehad te hebben. Zo nu en dan trekt hij nog even flink aan. Er blijft een 6 tot 7 B staan.

                                                                                                                                                                     Flip, die op een andere boot in het dorp overwintert, belt op en zegt dat hij 70 knopen ( dit is veel meer dan 12 B) gemeten heeft en 62 knopen op de foto heeft kunnen zetten. De hoge brug tussen Kvaloya en Tromso is paar uur afgesloten geweest. Op een weerkaartje gaven ze aan dat er op de Barentszee golven tot 20 meter voor konden komen! Wij hebben geluk gehad bij ons is er tot nu tot  geen schade, maar de brug bij de ponton waar wij naar boven moeten ligt in het water en één van de boten ligt op het droge. Morgen zullen we verder kijken wat we kunnen doen.                                                                                                                                                                        

Om 13.00 uur stond de barometer op 966 mb. en is nog een tijd zo blijven staan, op dat moment was het windstil. Wat later in de middag begon hij licht te stijgen. Om 16.30 uur staat hij in recordtijd op 981 en is hij 15 punten omhoog gegaan. Daarna ging het niet zo snel meer, maar om 19.15 stond hij al op 986 mb. We hebben nog nooit meegemaakt dat een barometer zo snel omhoog liep. Ook aan de barograaf kun je goed zien wat er gebeurde. De lijn loopt bijna loodrecht omhoog. Nu maar hopen dat we straks rustig kunnen slapen.

De volgende morgen hebben Wim en ik de trap weer op het ponton gehesen met een val van de Fredoya, de zeilboot ernaast. Dit ging vrij gemakkelijk en er was, op het uitvallen van de elektriciteit en het knappen van verschillende stootwillen van de Fredoya na, verder geen schade.

Zo dat was de  eerste klus. Daarna heeft Wim het kastje van de elektriciteit uit het water gevist, een ankerlier, die finaal afgebroken was en in het water lag, eruit gehaald.                                                                                                                    De bolder, die uit de steiger gerukt was, heeft hij van het strand gehaald. 

                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                          

Het blijkt dat deze boot al verschillende malen gezonken is geweest of losgeslagen was. Hier ligt ze op het strand bij laag water. 

Zondagmiddag zijn wij naar het haventje in Eidkjosen gelopen en zagen dat er nog een plekje vrij was waar wij in konden. Met nog twee of drie stormen uit het westen op komst lijkt het ons beter om in de haven te liggen dan zo in een spin aan verschillende moorings en steeds naar de hoge steiger geduwd te worden, waar kans op schade erg groot is.

We treffen voorbereidingen om weg te gaan. Eerst het dek sneeuwvrij maken, de elektriciteit moet eraf en alle lijnen moeten losgeknoopt worden. Een koud klusje. Al met al was Wim daar een tijd mee bezig. Gelukkig was het nog rustig weer. Halverwege de ochtend liggen we in de box. ’s Middags begon het weer stevig te waaien.

In het haventje tussen Eidkjosen en de brug zijn 4 boten gezonken en veel vingersteigers aan één kant afgebroken. Dit haventje ligt vrij open en heeft weinig beschutting. Het is triest om al deze beschadigingen en gezonken boten in het water te zien.

    

                                                                                 Op deze foto kijk je naar het NW, waar gisteren de storm vandaan kwam. Geen enkele bescherming van een pier o.i.d. Alleen een soort tube / buis als golfbreker. Erg open dus.                                    

 Een paar dagen later halen ze de eerste boten boven water.

                                                                           Op Yr.no hebben ze het zo weergegeven. Zo’n storm komt statistisch gezien één maal in de tien jaar voor. Het oog van de orkaan ligt vlakbij ons op zee.

We lezen en horen nu steeds meer over Ole. In oktober zijn wij op de berg van Kvaloya op goed 800 meter hoogte geweest. Daar staat een weerstation. Het heeft daar gemiddeld 99 knopen gewaaid en in de top van de buien 150 knopen! Dit is dus niet meer in beaufort uit te drukken. Op het eiland waar Tromso op ligt waaide het veel minder. Hemelsbreed is dit een afstand van een paar mijl. Mensen vertellen dat ze nog nooit zo'n storm meegemaakt hebben.

Het was een hele ervaring om dit mee te maken. Een tweede maal hoeft van mij niet meer.