In Kristiansund blijven we een dag of vijf liggen. We ontmoeten hier een paar leuke mensen. Een Nederlandse zeilster, die ons zomaar een uitgebreide pilot leent met veel ankerplaatsjes en haventjes in midden- en  noord Noorwegen, een Nederlandse man die hier woont en ons in de haven had zien liggen. Hij kwam even een praatje maken. Op de laatste dag kwam er een Fransman binnen, die de boot van kennissen uit de haven van Den Oever gekocht had. Deze zelfde man was een paar weken geleden op de Hebriden binnengesleept door vrienden van ons ( Berry en Melly ) uit Den Oever, omdat hij motorpech had en alle apparatuur verbrand was toen hij op 600 mijl van de Hebriden zeilde en er brand bij de navigatiehoek ontstond. ’s Avonds hebben wij bij hem even een wijntje gedronken en het hele verhaal gehoord. We hebben een paar musea bekeken en lekker gewandeld. Het vissen vangen zal vanaf nu wel beter gaan, want we hebben er een hengel bij gekocht!

Kristiansund is een vrij grote plaats dat eigenlijk over 4 eilanden is verdeeld. Deze eilanden zijn met hoge bruggen met elkaar verbonden. Wij hebben alle tijd en gaan lopend de omgeving verkennen. Als we op maandag weer vertrekken staat er niet veel wind, maar later in de middag kan het voorzeil erbij, dat scheelt weer een knoop. Het laatste uur komt er nog een regen- en onweersbui over ons heen. Na dik 40 mijl liggen we aan een kleine steiger in Mageroy. De volgende haven is Stokksund. Onderweg kom je de mooiste vuurtorens tegen. Vandaag varen we langs de zgn Peperbus. Aan het water kun je zien dat er de hele dag geen wind stond.

We spotten onze eerste zeearend

 en zien steeds meer rekken waar klipvis op kan hangen.

We krijgen onze eerste echte regenmiddag en duiken op tijd het haventje Setervika in. Via Rorvik, waar het verse voedsel weer aangevuld moet worden, komen we de volgende dag tegen de middag aan in Skei op Leka. Een mooi eilandje waar we de rest van deze zonnige dag blijven. Hier spotten we een steenarend en bruinvissen. Ook de nieuwe hengel moet uitgeprobeerd worden. In een mum van tijd hadden Wim en ik alle twee een grote vis aan de haak. We hebben er twee dagen heerlijk van gegeten.

Nu weten we hoe het moet.

Dan liggen we twee nachten aan een klein steigertje op een onbewoond eiland. Dit is een paar mijl voorbij Bronnoysund. Hier laten we een stormdepressie voorbijgaan die voor 10 B op zee zorgt en regen brengt. Zo langzamerhand komen we in het gebied waar de troll legendes zich afspeelden. Eerst komen we langs Torghatten. Lang geleden was er een grote troll: Hestmannen ( de paardenman). Hij werd verliefd op de mooie Lekamoya, toen hij haar in zee zag baden met haar zeven zusters. Hij besloot om haar ’s nachts mee te nemen. Toen hij eraan kwam sloegen de zeven zusters op de vlucht. Uiteindelijk vielen ze uitgeput op de grond en bij zonsopkomst versteenden zij. Torghatten lijkt net een hoed met een gat erin dat door een pijl veroorzaakt is. Je kunt de berg al van verre zien en daarna blijft hij nog urenlang in zicht.

Nu liggen we bij het eiland Hjertoya voor anker met uitzicht op de Seven Sisters. We waren er op tijd en gingen eerst vissen. Wim ving een mooie makreel en een seivis. Dat is natuurlijk lekker om op een kampvuurtje klaar te maken. Dus hout sprokkelen en aan het werk. De makreel eten we ’s avonds bij de warme maaltijd. Heerlijk!

  We komen steeds noordelijker en passeren de poolcirkel. Op een eilandje staat een grote globe. Daar moet natuurlijk op geproost worden. Ook Neptunes krijgt een klein borreltje.

We varen die dag nog een stuk verder en komen ’s avonds in de Holandsfjorden aan. We willen de Svartisengletsjer weer eens bekijken. Op de maidentrip in 2000 waren wij er ook. Het is schrikbarend om te zien hoeveel ijs er in 14 jaar tijd gesmolten is. In prachtig weer lopen we naar boven. Het is en blijft indrukwekkend om zo dicht bij een gletsjer te lopen. De rotsen zijn helemaal glad en soms lopen er allerlei soorten gesteente door elkaar. Je blijft gewoon foto’s maken. Je kunt hier uren doorbrengen.

Op het eiland Meloy, een 20 mijl verder, wonen Hennie en Mia. Dit zijn kennissen van ons. We gaan hen een verrassingsbezoek brengen. De boot leggen we voor anker vlak bij de haven en gaan dan op zoek naar hun huis. Als we het aan iemand vragen of hij het Nederlandse stel kent en weet waar ze wonen, dan blijkt dat we er heel dichtbij zijn. Helaas zijn ze nog niet thuis. Geen probleem we worden meteen bij buurman Thomas op de koffie uitgenodigd. Hij komt uit Oslo en is hier op vakantie in zijn 2^e huis. Het zijn twee gezellige uurtjes geworden en het afscheid is heel hartelijk. Wat zijn Noren vriendelijke en gastvrije mensen. Als we zien dat Hennie en Mia thuis komen, gaan we bij hen verder. De verrassing is geslaagd en we hebben elkaar heel wat te vertellen. Ze zijn druk bezig met het bouwen van

een eigen huis. Natuurlijk gaan we daar een kijkje nemen. De bomen in de kamer zijn in het bos door henzelf uitgezocht en geplaatst. Als isolatie wordt er stro gebruikt. De kamer heeft een fantastisch uitzicht op de baai. Wat een prachtig huis wordt het.

Vandaag zijn we in Bodo aangekomen en dit is ons startpunt voor de Lofoten en de Vesteralen.